Törensel Aborjin Bıçağının Nasıl Yapıldığı Çözüldü

Avustralya Aborjin bıçağını incelemek için tomografi ve radyokarbon tarihlemesi kullanıldı: Bıçak cassowary kemiğinden, sapı balmumundan.

Bıçak, cassowary kemiği / reçine / abrus tohumu. Queensland, Avustralya. C: The Powerhouse Museum

Powerhouse Müzesi koleksiyonunda tutulan bir Avustralya Aborjin bıçağının kökeni ve yaşı hakkında bilgi sağlamak için bir dizi gelişmiş zarar vermeyen nükleer ve hızlandırıcı teknik kullanıldı.

Çarpıcı, son derece parlak reçine saplı bıçak, 2021–2022 yılları arasında Powerhouse’da düzenlenen 26 objelik “The Invisible Revealed” sergisinin parçası olarak seçildi.

Powerhouse Müzesi, sergi öncesinde bıçak ve sap yapımında kullanılan malzemeleri belirlemek istedi.

(İlgili: Aborjinler, Bumerang ile Taş Aletleri Keskinleştiriyordu)

Powerhouse Museum First Nations Collections Koordinatörü Tammi Gissell, bıçağın kökeni veya kullanımı hakkında çok az şey bilindiği için, bunun dikkatli bir şekilde ve kültürel protokollere uyularak incelenmesi gerektiğini söylüyor.

Bu nedenle söz konusu obje, kapalı bir kutu içinde kıdemli alet bilimcisi Dr. Joseph Bevitt’e gönderildi.

Bıçağın 1877–1930 dolaylarında yapıldığı düşünülüyor. C: The Powerhouse Museum

Dr. Bevitt, “Esasen bu soruları nesneye bakmadan cevaplamamız gerekiyordu. Görüntüleme ve Tıbbi ışın hattında analiz etmek için tomografi olarak bilinen bir 3B görüntüleme tekniğini kullandığımız Avustralya Synchrotron’a götürdük. Güçlü X-ışını, malzemeler hakkında önemli bilgileri ortaya çıkarmak için kutuya ve nesneye nüfuz edebilir.” diyor.

“Objenin metalden değil, çok yoğun bir kemikten yapıldığını tespit edebildik. Sadece iki hayvanın kemiği bu kadar yoğundu – Avustralya cassowary (Avustralya’ya özgü uçamayan bir kuş) ve Asya mandası (water buffalo). Müze, bize bunun kuzey Queensland’de bulunduğunu söylediğine göre, kaynak cassowary kemiği olmalıydı.”

Bir sonraki araştırma, sapta bulunan kırmızı Abrus tohumlarının radyokarbon tarihlemesini kullandı.

ANSTO’daki Hızlandırıcı Bilim Merkezi’nden alınan tohumların radyokarbon tarihleri, bunların büyük olasılıkla 1877 ile 1930 yılları arasında hasat edildiğini gösteriyor ki bu da bıçağın üretim zamanına işaret ediyor olabilir.

Gissell, “Sapın yapımında kullanılan bol miktarda reçine ile birlikte dekoratif tohumların (Abrus precatorius) kullanılması, törensel bir öneme sahip olma potansiyeline işaret ediyor.” diyor.

“1941 yılında koleksiyona eklenen bıçak, First Nation Avustralya’nın Leilira bıçaklarında yaygın olarak bulunan taş yerine kemik kullanımına bir örnek.”

“Tutma kısmı, üç yönlü, üçgen bölümlere ayrılmış. Yaygın olarak avlanmak için kullanılan leilira bıçakları aynı zamanda mızrak ucu olarak da kullanılıyordu.”

Müze, bıçağın üzerindeki sapın büyük olasılıkla Kuzey Queensland bölgesindeki yerel bir bitki ile oluşturulmuş bir reçine olduğuna inanıyor. Testler reçineyi spesifik olarak tanımlayamadı, ancak organik bir materyalden, muhtemelen balmumundan yapıldığını doğruladı.

Eser, sergideki 26 nesnenin yapısal detaylarını ortaya çıkaran 3B görselleştirmeler ve diğer görüntülerle birlikte sergilendi.


Australian Nuclear Science and Technology Organisation (ANSTO). 3 Temmuz 2023.

Arkeofili editöryel servisi. İletişim: arkeofili@gmail.com

You must be logged in to post a comment Login