MS 79 yılında Vezüv Yanardağı’nın külleri altında kaybolan Pompeii’deki genelevlerde çalışan seks işçilerinin hayatı oldukça zorluydu.
Herkes Pompeii halkının nasıl öldüğünü biliyor: MS 79 yılında Vezüv Yanardağı’nın patlaması sonucu lavlar altına gömüldüler.
Bununla birlikte, 1748 yılında keşfedildiğinden beri, Pompeii alanındaki kazılar, Roma şehir halkının nasıl yaşadığı ile ilgili değerli bilgiler veriyor.
(Köleliğe Başkaldıran Gladyatör Spartaküs)
Pompeii’deki birkaç yapıda ortaya çıkartılan duvar resimlerinde, genelevlerde genç müşterilere hizmet eden egzotik ve güzel kadınların tasvir edildiğine inanılıyor. Duvar resimleri, müşterileri harekete geçirmek için kullanılıyordu ve hatta kimi zaman deneyimsiz müşterilere rehberlik ediyordu.
Ancak, klasik profesör Marguerite Johnson, Pompeii’deki seks işçilerinin hayatlarını göz kamaştıran duvar resimlerinde gösterilenlerden çok daha farklı buluyor.
(Roma İmparatorluğu’ndan Günlük Hayata Dair Tavsiyeler)
Pompeii’de merkeze yakın bir yerde 19. yüzyılda Lupanar denilen bir genelev keşfedildi. Daha sonra 2006 yılında ziyarete açıldı.
Bu genelevin yapısına bir göz atınca kadınların nasıl yaşadığı ve çalıştığı konusunda ipuçları elde edinilebiliyor. Duvar resimleri Pompeii seks işçilerini çıplak olarak veya yastıklarla bezenmiş rahat uzun sandalyelerde ve zengin görünümlü kumaşta yatan, zaman zaman göğüs bandıyla tasvir ediyor. Ancak duvarlardaki hücreler başka bir hikaye anlatıyor.
(Pompeii’li Bankerin Evi Dijital Ortamda Tekrar Canlandırıldı)
Johnson’a göre hücreler, seks işçilerinin müşterilerini eğlendirdikleri yerdelerdi. Hücreler son derece küçüktü – duvara oyulmuş bir yatağı barındıracak yeterli alana sahip değildi. Ahşap yataklar da olabilirdi, ancak bu durumda, eşyaların geri kalan kısmı ile birlikte Vezüv Yanardağının patlamasıyla yok olmuştu.
Hücrelerin sağlam bir kapısı yoktu, ancak muhtemelen koridordan perdelerle ayrılmıştı. Pencereleri küçüktü ve çok az ışık ve hava alıyordu.
Seks işçileri köleydi ve bu da çalıştıkları ve yaşadıkları kötü şartları açıklıyor. Köleler, antik Roma’da mülk olarak ele alındığı için ne sahipleri ne de kentin geri kalanı seks işçilerinin refahını umursamıyordu.
Seks işçileri dış dünyaya kapalı ve dikkatlerini dağıtacak her şeyden uzak yaşıyor olmalıydılar. Araştırmacılar, kadınların daha egzotik ve çekici olabilmek için saçlarını sarıya boyamak zorunda kaldıklarına inanıyorlar.
(Pompeii’deki Mısır Freskleri, İnsanların Kozmopolit Olduğunu Gösteriyor)
Erkek seks işçileri de vardı fakat, Antik Roma’da tek amacı kocalarını cinsel ilişki ile eğlendirmek zorunda olan kadınlar için değildi. Bazı zengin kadınların erkek seks işçisi tutması muhtemel fakat genel olarak ana müşteriler diğer erkeklerdi.
Ancak Johnson, seks köleleri ve erkekler arasındaki bazı cinsel uygulamaların yasak olduğunu belirtiyor: Örneğin, özgür erkekler itaatkâr pozisyonda olamazdı.
Pompeii’deki genelevlerin kazılarına ek olarak şehrin duvarlarına kazınmış grafitiler de Pompeii’deki seks ticaretinin nasıl işlediğine dair bilgiler veriyor. Grafitiler, cinsel tavsiye, spesifik fiyatlara veya tekniklere yönlendirmeler ve seks işçilerinin performanslarının “gözden geçirilmesi”nin bir karışımından oluşuyordu.
Örneğin bir tanesinde “Yavaşça sokun.” yazarken, diğerinde “Euplia beş dolara oral seks yapar.” yazıyor. Buradaki beş dolar, Pompeii’de kullanılan para birimi olan “asses”ın kaba bir karşılığı. Bir diğer grafitide ise; “Euplia 2.000 güzel erkekle birlikte buradaydı.” yazıyor.
(Pompeii’deki Bereket Tanrısı Resminde Penis Hastalığı Bulundu)
Johnson, erkeklerin eski İtalya’da seks işçilerini ziyaret etmesinin yaygın bir uygulama olduğunu yazıyor. Eşler, yalnızca üreme için kullanılıyordu. Erkek eşler seks için para ödemeyi tercih ediyordu ve bu tamamen legaldi. Ancak, ücretsiz olarak eşini aldatmak yasaktı.
Pompeii şehrinin duvarlarındaki grafitiler, seks işçilerinin sunduğu hizmetler hakkında, bazen grafiksel bir biçimde bilgi sağlıyor. Johnson ayrıca erkeklerin, elit kadınların uygulayamayacağı anal ve oral seks gibi bazı cinsel uygulamaları, seks işçilerinden isteyebildiğini belirtiyor.
Genelevler, erkeklerin itibarlarını kaybetmeden cinsellik yaşamalarına izin veriyordu ve “evlilik kurumunun sosyal ve ahlaki güvenliği” olarak hizmet veriyordu.
IB Times. The Conversation. 14 Aralık 2017.
You must be logged in to post a comment Login