Domuzlar Stonehenge Şölenlerine Çok Uzaktan Getirilmiş

Yüzlerce kilometre yol alan insanlar ve hayvanlardan oluşan Britanya’daki en eski büyük çaplı kutlamalara dair kanıtlar ortaya çıktı.

Bugüne kadar yapılmış en kapsamlı çalışmada, dört Geç Neolitik (MÖ 2800-2400) kompleksten gelen ve şölenlerin temel besin kaynağı olan 131 domuzun kemikleri incelendi.

Dünyaca ünlü Stonehenge ve Avebury anıtlarına hizmet veren dört mekan – Durrington Walls, Marden, Mount Pleasant ve West Kennet Palisade Yapıları- Britanya’nın her yerinden insanları ve hayvanları çeken ilk pan-İngiliz etkinliklerine ev sahipliği yapmıştı.

(Stonehenge ve Benzeri Megalitlerin Kökeni Bulundu)

Sonuçlar, bu bölgelerde ortaya çıkartılmış kemiklerin, İskoçya, Kuzey Doğu İngiltere ve Batı Galler’in yanı sıra, İngiliz Adaları’ndaki sayısız başka yerlerde yetiştirilmiş domuzlara ait olduğunu gösteriyor.

Araştırmacılar, kendi bölgelerinde yerel olarak yetiştirilmiş hayvanlarla şölene destek vererek katılan insanlar için bu uygulamanın önemli olduğuna inanıyor.

Bundan önce, bu megalitik anıtlarda düzenlenen ritüellerde yer alan insanların kökenleri ve o dönemde nüfusun hareketlerinin kapsamı bilinmiyordu.

Araştırmanın baş yazarı Dr. Richard Madgwick, “Bu çalışma daha önce önemsenmeyen bir hareket ölçeği ve sosyal karmaşıklık düzeyini gösteriyor.” diyor.

“Bu buluşmalar Britanya’nın ilk birleşik kültürel etkinliği olarak görülebilir, Britanya’nın her köşesinden gelen insanlar, Stonehenge çevresindeki bölgelere inerek, özel olarak yetiştirilen ve evlerinden taşınan yiyeceklerle ziyafet çekiyordu.”

Mühendislik ve mobilizasyonunun harika özelliklerini temsil eden Güney Britanya’nın halka şeklindeki Neolitik kompleksleri, MÖ 3. binyılın büyük buluşmalarının odak noktasıydı. Domuzlar şölende kullanılan başlıca hayvandı ve bu bölgelerde ziyafet çeken insanların nereden geldiğine dair neredeyse hiçbir insan kalıntısı olmadığı için en iyi belirtiyi gösteriyor.

(Stonehenge Taşlarının Çıkarıldığı Taş Ocağı 5.000 Yıllık Çıktı)

Araştırmacılar, hayvanların tükettikleri yiyecek ve sudan gelen kimyasal sinyalleri tanımlayan izotop analizini kullanarak, domuzların yetiştirildiği coğrafi bölgeleri belirleyebildiler. Çalışma, Stonehenge zamanında Britanya’daki hareketlilik derecesine ilişkin en ayrıntılı resmi sunuyor.

Dr Madgwick, “Muhtemelen en şaşırtıcı bulgu, katılımcıların kendilerinin yetiştirmiş oldukları domuzlarla katkıda bulunma çabaları. Bu domuzları şölen yerlerinin yakınından tedarik etmek nispeten kolay olurdu.”

“Domuzlar, sığırlar kadar uzun mesafe hareket etmeye hiç uygun değiller. Domuzları toynakları üzerinde ya da öldürerek binlerce kilometre boyunca taşımak için anıtsal bir iş gücü gerekir.”

“Bu, öngörülen katkıların gerekli olduğunu ve sunulan domuzların şölen katılımcıları tarafından yetiştirilmesi gerektiğini belirten kurallara işaret ediyor.”