Doğru Kişiyi Beklememek Daha İyi Bir Evrimsel Strateji

Yeni araştırmalar, Sevgililer Günü’nün büyüsüne inanmayanlara uygun cinsten, pek de romantik olmayan sonuçları ortaya koydu: Evrimsel araştırmacılar, ortalama bir eşe razı olmanın, doğru eşi beklemekten daha iyi bir evrimsel strateji olduğunu belirledi.

Riskten kaçınmanın evrimini araştıran Michigan Üniversitesi araştırmacılarına göre, en erken insanlara dayanan bir şekilde, insan doğasında, riskler fazla olduğunda güvenli seçeneği seçme eğilimi var. Çiftleşip çiftleşemeyeceğimiz konusu da bu fazla riskli durumlardan biri.

Mikrobiyoloji ve moleküler genetik profesörü Chris Adami “İlkel insanlar muhtemelen daha iyi bir eş bulup bulamayacakları kumarını oynuyordu. Ya ilk karşılaştıkları, bir ihtimal daha aşağı derecede bir eş seçip, aşağı dereceli yavrulara sahip olma riskini alacaklar, ya da mükemmel erkek ya da kadını bekleyeceklerdi. Eğer beklerlerse, hiç çiftleşememe riskini almış oluyorlardı” dedi.

Adami ve makalenin diğer yazarı Hintze, bir bilgisayar modeli yoluyla, dijital organizmaların binlerce yıllık evrim boyunca sergilediği risk alma davranışlarını inceledi. Bu dijital organizmalar, doğal organizmaların eş seçmek gibi hayatlarını değiştiren kararlarını yansıtan, yüksek riskli kumarlar oynamaya programlanmışlardı.

(9 Arkeolojik Aşk Hikayesi)

Adami “Eğer küçük bir grupta yaşıyorsanız, erkenden kesin olan seçenekle yetinmek size evrimsel bir avantaj veriyordu” diyor. Adami ve ekibi, risk alma davranışlarını inceleyen birçok faktörü test etti ve bazı belli koşulların karar verme sürecimizi etkilediğini gördü. Verilecek kararın, ender hatta insanın hayatında bir kere alacağı, ve bireyin geleceğinde büyük önemi olan bir karar olması gerekiyor – yani çocuk sahibi olup olamama şansı gibi.

Riskten ne kadar kaçındığımız, içinde yetiştiğimiz grubun büyüklüğüyle bağlantılı oluyor. Eğer 150 kişiden az, küçük bir grupta yetiştiysek, büyük grupların parçası olan insanlara göre riskten daha çok kaçınıyoruz.

İlkel insanlar da daha küçük, yaklaşık 150 kişilik gruplar haline yaşıyordu. Küçük topluluklarda kaynaklar daha kıt olduğu için, çevre koşulları da riskten kaçınmayı pekiştiriyordu.  Hintze: “Risk alma davranışının evriminde önemli olanın, genel nüfusun fazlalığı değil, tek bir grubun büyüklüğü olduğunu gördük” dedi.

(Sevgililer Günü’nün Skandal Tarihi)

Fakat her birey aynı seviyede bir riskten kaçınma davranışı geliştirmiyor. Araştırma ayrıca, evrimin, riske karşı tek bir ideal davranışı tercih etmediğini, ama bir grup farklı ve az riskli (bazen de çok riskli) davranışın evrilmesine izin verdiğini ortaya çıkardı.

Adami “Hepimiz aynı şekilde olmak için evrilmiyoruz. Evrim riski kabullenmemiz konusunda bir çeşitlilik yaratıyor. Bu yüzden daha büyük riskler almaya meyilli bazı insanlar görüyoruz. Araştırmamızdaki simülasyonlarda da aynı olayı gördük” dedi.

adami.natsci.msu.edu/pressreleases