Alplerde Dev Deniz Yaratıkları İhtiyozor Fosilleri Keşfedildi

Paleontologlar, şimdiye kadar yaşamış en büyük hayvanlar arasında olan üç yeni ihtiyozoru temsil eden fosilleri Alplerde keşfettiler.

1976 ve 1990 yılları arasında İsviçre Alpleri’nde ortaya çıkarılan bulgu, şimdiye kadar bulunan en büyük ihtiyozor dişini içeriyor. Diş kökünün genişliği, bilinen herhangi bir su sürüngeninin iki katı büyüklüğünde. Daha önce bilinen en büyük diş, 15 metre uzunluğundaki bir ihtiyozor’a aitti.

Diğer bütün olmayan iskelet kalıntıları arasında, bugün bilinen en büyük deniz sürüngen fosili olan Kanada, British Columbia’dan 21 metre uzunluğundaki Shastasaurus sikkanniensis ile rekabet eden başka bir ihtiyozoru temsil eden Avrupa’daki en büyük gövde omurları bulunmaktaydı.

(İlgili: Araştırmacılar Antik Deniz Sürüngenini Yeniden Canlandırdı)

Bu çalışmanın ortak yazarlarından Dr. Heinz Furrer, Alpler’in Kössen Formasyonu’ndaki jeolojik haritalama sırasında fosilleri çıkaran ekip arasında yer aldı. 200 milyon yıldan daha uzun bir süre önce, kaya katmanları hala deniz tabanını kaplıyordu. Ancak Alplerin katlanmasıyla birlikte 2.800 metre yüksekliğe ulaşmışlardı.

Şimdi Zürih Üniversitesi Paleontoloji Enstitüsü ve Müzesi’nde emekli bir küratör olan Dr. Furrer, “bugüne kadar bulunan en kalın dişe ve Avrupa’nın en büyük gövde omuruna sahip, dünyanın en uzun ihtiyozorunu” ortaya çıkarmaktan mutluluk duyduğunu söylüyor.

Ve Bonn Üniversitesi’nden baş yazar P. Martin Sandler, “belki de buzulların altında gizlenmiş dev deniz canlılarından daha fazla kalıntı olduğunu” umuyor.

“Daha büyük her zaman daha iyidir. Büyük beden ölçüsünün belirgin seçici avantajları vardır. Mümkün olduğunda yaşam oraya doğru gider. 10-20 metrik tondan daha büyük kütlelere sahip sadece üç hayvan grubu vardı: uzun boyunlu dinozorlar (sauropodlar); balinalar; ve Triyas’ın dev ihtiyozorları.”

Bu korkunç, 80 tonluk sürüngenler, yaklaşık 205 milyon yıl önce Geç Triyas döneminde süper kıta Pangea’yı çevreleyen dünya okyanusu Panthalassa’da devriye gezdi. Ayrıca, yeni buluntuların gösterdiği gibi, Pangea’nın doğu tarafındaki Tethys’in sığ denizlerine akınlar yaptılar.

İhtiyozorlar ilk olarak, yaklaşık 250 milyon yıl önce, deniz türlerinin yaklaşık yüzde 95’inin yok olduğu Permiyen neslinin tükenmesinin ardından ortaya çıktı. Grup, en büyük çeşitliliğine Orta Triyas’ta ulaştı ve birkaç tür Kretase dönemde varlığını sürdürdü. Çoğu, S. sikanniensis’ten ve makalede açıklanan benzer büyüklükteki türlerden çok daha küçüktü.

Kabaca çağdaş balinaların şeklinde olan ihtiyozorların uzun vücutları ve dik kuyruk yüzgeçleri vardı. Fosiller Kuzey Amerika ve Avrupa’da yoğunlaşmıştı, ancak ihtiyozorlar Güney Amerika, Asya ve Avustralya’da da bulundu. Dev türler çoğunlukla Kuzey Amerika’da gün ışığına çıkarıldı.

Ancak, bu devler hakkında oldukça az şey biliniyor. Büyük dişsiz bir çene kemiğinden oluşan Birleşik Krallık’tan ve Yeni Zelanda’dan gelen cesaret verici kanıtlar, bazılarının mavi balina büyüklüğünde olduğunu gösteriyor. 1878 tarihli bir makale, oradan 45 cm çapında bir ihtiyozor omurunu güvenilir bir şekilde tarif ediyor, ancak fosil asla Londra’ya ulaşamadı ve denizde kaybolmuş olabilir. Sander, “Fosillerinin olağanüstü boyutlarına rağmen bu dev ihtiyozorlar hakkında çok az şey biliyor olmamız paleontoloji için büyük bir utanç kaynağı. Bu zorluğun üstesinden gelmeyi ve yakında yeni ve daha iyi fosiller bulmayı umuyoruz.” diyor.

Bu yeni örnekler muhtemelen bu canavarların sonuncusunu temsil ediyor. Nevada’nın Fosil Tepesi’nden erken dev bir ihtiyozor hakkında geçen yıl bir makalenin yazarlarından olan Sander, “Nevada’da gerçek devlerin başlangıcını ve Alplerde sonunu görüyoruz.” diyor. “Yalnızca orta ila büyük boyutlu yunus ve orka benzeri formlar Jura’ya kadar hayatta kaldı.”

Daha küçük ihtiyozorların tipik olarak dişleri olsa da, bilinen devasa türlerin çoğunun dişsiz olduğu görülüyor. Bir hipotez, avlarını yakalamak yerine emme ile beslendiklerini öne sürüyor. Sander, “Devler arasındaki toplu besleyiciler kafadanbacaklılarla beslenmiş olmalı. Dişleri olanlar muhtemelen daha küçük ihtiyozorlar ve büyük balıklarla besleniyorlardı.” diyor.

Makalede açıklanan diş, dişleri olan dev bir ihtiyozorun yalnızca ikinci örneği – diğeri ise 15 metre uzunluğundaki Himalayasaurus. Bu türler muhtemelen modern ispermeçet balinalarına ve katil balinalara benzer ekolojik roller üstlenmişlerdi. Gerçekten de, dişler, memeli haleflerininki gibi içe doğru kavisliydi ve bu, dev kalamar gibi avları yakalamaya elverişli bir kavrama besleme modunu gösteriyor.

Sander, “Dişin dev dişlere sahip büyük bir ihtiyozordan mı yoksa ortalama büyüklükte dişlere sahip dev bir ihtiyozordan mı olduğunu söylemek zor.” diyor. Makalede anlatılan diş, taç kısmında kırıldığından, yazarlar onu belirli bir taksona atayamadılar. Yine de, diş anatomisinin bir özelliği, araştırmacıların onu bir ihtiyozor’a ait olarak tanımlamasına izin verdi.

Sander, “ihtiyozorların dişlerinde sürüngenler arasında neredeyse benzersiz olan bir özellik vardır: dentinin dişlerinin köklerinde kıvrılması. Bunu gösteren diğer tek grup monitör kertenkeleleri.” diyor.

Bir omur ve on kaburga parçası ve yedi ilişkili omurdan oluşan iki set iskelet kalıntısı, Shastasaurus, Shonisaurus ve Himalayasaurus devlerini içeren Shastasauridae ailesine atandı. Bir gruptaki omurların karşılaştırılması, bunların S. sikkanniensis ile aynı boyutta veya biraz daha küçük olabileceğini düşündürüyor.

Bu ölçümler, fosillerin tektonik olarak deforme olması gerçeğiyle biraz şüpheli – yani, çarpışmaları eski bir deniz tabanından bir dağın tepesine hareketlerine yol açan tektonik plakaların hareketleri tarafından kelimenin tam anlamıyla ezilmişlerdi.

Kössen Formasyonu olarak bilinen bu fosillerin türetildiği kayaçlar, bir zamanlar sığ bir kıyı bölgesinin – çok geniş bir lagün veya sığ bir havzanın – dibindeydi. Bu durum, boyutları okyanusun daha derinlerine inmeye uygun olduklarını gösteren bu hayvanların alışkanlıklarını çevreleyen belirsizliğe katkıda bulunuyor. Furrer, “Büyük ihtiyozorların lagüne kadar balık sürülerini takip ettiğini düşünüyoruz. Fosiller ayrıca orada ölen başıboş hayvanlardan da elde edilmiş olabilir.” diyor.

Sander, “İlgili yataklara erişmek için bir tür dağ keçisi olmanız gerekiyor,” diye gülüyor.

Taylor & Francis. 28 Nisan 2022.

Makale: Martin Sander, P., Pérez de Villar, P. R., Furrer, H., & Wintrich, T. (2021). Giant Late Triassic ichthyosaurs from the Kössen Formation of the Swiss Alps and their paleobiological implications. Journal of Vertebrate Paleontology, e2046017.