Yeni Gine’de Prestij için İnsan Kemiğinden Hançer Yapılıyordu

Yeni Gine savaşçıları, babalarına ait uyluk kemiklerini, süslü fakat ölümcül hançerler yapabilmek için topluyordu.

Üstte, insan uyluk kemiği hançeri, Yukarı Sepik Nehrine ait ve altta Abelam halkına ait cassowary kemik hançeri. C: AFP

Yeni Gine savaşçıları, süslü hançerler yapabilmek için babalarına ait uyluk kemiklerini topluyordu fakat yaptıkları ölümcül hançerleri düşmanlarını öldürmek, sakatlamak, bazen de onları yemek için kullanıyorlardı.

Ama neden hançer yapımında insan kemiğinden yapılan hançerlerle eşit derecede ölümcül olan büyük ve uçamayan bir kuş türü olan cossowary’lerin kemikleri yerine insan kemiklerini kullanmışlardı? Üstelik bu kuşlar oldukça boldu ve çok kolay yakalanabiliyordu.

(Papua Yeni Gine Halkları Arasında Büyük Genetik Çeşitlilik Ortaya Çıktı)

Uzmanlar, bu yatkınlığa neden olarak, kemiğin doğasında olan sağlamlığın ve sembolizmin arasında uzun süre tereddüt etti.

Sıra dışı bir çalışmanın gösterdiğine göre, insan uyluk kemiği hançer yapılmak için daha iyi bir materyal değildi, daha çok prestij sembolü göstergesiydi.

Avustralya’ya özgü cassowary kuşu.

Araştırmanın eş yazarı Nathaniel Dominy, “Kuşlarınkine göre insan kemiklerinden yapılan hançerlerin daha farklı tasarlandığı sonucuna varılabilir.”

Dominy ve ekibi, cassowary kuşunun kaval kemiği ile insan uyluk kemiğinin esnekliğini karşılaştırdılar ve buldukları sonuçlar benzerdi. Böylece ikisi de hançer yapmak için eşit derecede iyiydi.

Fakat insan uyluk kemiğinden yapılan daha uzun süre kullanılabilecek şekilde tasarlanmıştı.

Araştırmacılar, ”İnsan uyluk kemiğinden yapılan hançer daha güçlüydü çünkü insanlar daha iyi eğrilmesi için ona biraz farklı bir şekil vermişti.” diyor.

“Böylesine bir şeklin savaş boyunca kırılma şansını azaltmak için kasten yapıldığını düşünüyoruz ve savaşçıların bu hançerleri kırılmaya dirençli tasarlamasının nedeni, bu hançerlerin sosyal anlamda çok fazla saygınlık taşımasıydı.”

Dominy, “İnsan kemiğinden yapılan hançer için uygun kaynaklar nadirdi ve bu gerçek, onun değerini kısmen belirlemişti.” diye ekliyor.

“Bu hançer, savaşçının babasından ya da diğer saygın topluluk üyesinden geliyor olmalı.”

Antropolog Albert Buell Lewis, Eylül 1909’da Malol lagünü, Aitape, kuzey Yeni Gine’yi ziyaret etmişti. C: Nathaniel J. Dominy etc 2018

Ölümüne savaş

Bu hançerler 20. yüzyılın sonuna göğüs göğüse savaşana kadar kullanıldı.

Çalışmaya göre “Hançerler karşıdaki kişinin boynuna saplamak için tasarlanmıştı, derhal birini öldürmek için ya da oklarla veya mızrakla yapılan yaraların işini bitirmek için de kullanılıyordu.”

Bir açıklamaya göre, bu hançerler ”suçluların kalça düğümleri, dizleri ya da dirseklerinden saplanıyordu ve bir sonraki yamyam ziyafetine ihtiyaç duyulana kadar canlı tutmak için” de kullanılıyordu.

Bu hançerler içine konması için oyulmuş ve kol bandı olarak giyilebilen, ihtiyaç duyulduğunda kolayca ulaşılan süslenmiş ve özenle hazırlanmış tasarıma sahipti.

Ayrıca kemiği kullanılan kişinin gücünün, hançer kullanıcısına aktardığı düşünülüyordu.

Makale: Dominy, N. J., Mills, S. T., Yakacki, C. M., Roscoe, P. B., & Carpenter, R. D. (2018). New Guinea bone daggers were engineered to preserve social prestige. Royal Society open science, 5(4), 172067.