İspanya’nın güneyindeki bir mağarada bulunan 10,000 yıllık insan kemikleri ve kafatasları, bu insanların diğerleri tarafından kesildiği ve yendiğine dair izler taşıyor. Arkeologlar, bu bölgede 10,000 yıl önceye ait ilk defa yamyamlık kanıtları buldu.
Muhtemelen bir baltayla yapılmış izler. F: Journal of Anthropological Archaeology
Bununla birlikte bu yamyamlık uygulamalarının, o sırada insan topluluklarının maruz kaldıkları periyodik gıda kıtlığının bir sonucu mu yoksa sadece belirli ritüellerin bir parçası mı olduğu belli değil.
İspanya’nın Valencia şehri yakınlarında yer alan Santa Maira antik Mağaraları’nda kazı yapan arkeologlar, mağaranın derinliklerinde 30 farklı kemik parçası ve 3 adet kafatası buldular. Mağarada ayrıca aynı izleri taşıyan hayvan kemikleri de mevcuttu. Karbon tarihleme yöntemi ile, Mezolitik döneme ait kemiklerin 10,000 yıl ila 9,000 yıl öncesinde en az iki farklı olaya tarihlendiği ortaya çıktı.
Başka bir femur parçası da etlerin kemikten ayrıldığına dair izler taşıyor. F: Journal of Anthropological Archaeology
Bu dönem, yoğun avcılıktan, besin üretiminin başlangıç aşamalarına geçiş zamanına denk geliyordu. Bu dönemde büyük kültürel değişimler yaşandı ve bu değişimler arkeologlar tarafından hala çok iyi anlaşılamadı. Bölgedeki insanların yamyamlık yaptığına dair bulgular ise araştırılacak başka bir konu daha ortaya çıkardı.
En iyi açıklama yamyamlık
Antropolojik Arkeoloji Dergisi’nde yayımlanan çalışmada, araştırmacılar kemiklerdeki garip diş, taş ve ateş izlerini nasıl kaydettiklerini ve onları karakterize ettiklerini açıkladı. Yapılan analizler, mağaradaki yamyamlık aktivitesine dair hiçbir şüphe bırakmıyor: Kemikler üzerindeki bu kesiklerin en muhtemel açıklama, yamyamlık.
Bu kemiğin eklemden ayrılması için taş aletler kullanılmış. F: Journal of Anthropological Archaeology
Kemik kalıntılarının, bir çocuk ve iki yetişkin olmak üzere en az üç farklı bireye ait olduğu düşünülüyor. Yetişkinlerden biri, diğerine göre daha iri gözüküyordu.
Kemiklere yapılan incelemelerde, hiçbir şiddet izine rastlanmadı. Dolayısıyla bu bireylerin diğerleri tarafından yendiği zaman zaten ölmüş oldukları düşünülüyor. Arkeologlar çocuk bireyin kafatasında hiçbir yamyamlık izine rastlanmadığını da belirtiyor.
Kaburga kemiklerindeki etin kemiklerden ayrılma uygulamasına dair izler. F: Journal of Anthropological Archaeology
Araştırmanın baş yazarı Juan Morales-Pérez, “Mezolitik dönem avcı toplayıcıların sahillerden dağlara kadar bir dizi kaynaktan ve ekosistemden son derece iyi yararlandığını biliyoruz. Bun insanlar, çeşitli ve farklı kaynakları kullanan ve tüketen insanlardı, bu nedenle neden yamyamlık davranışlarının ortaya çıktığını anlamak oldukça zor.” diyor.
Muhtemel bir açıklama, bu uygulamanın dönem dönem yapıldığı, yani insanların yiyecek bulmakta zorluk çektiği bazı zamanlarda uygulandığı yönünde.
Ancak araştırmacılar aynı zamanda, yamyamlığın, şiddetli çatışmalar ya da cenaze törenlerinde ortaya çıkan, kabul görmüş bir sosyal ve kültürel uygulama olabileceğine inanıyorlar.
İnsan kafatasına ait bir parçası. Muhtemelen yüzme ve eti kemikten ayırma işlemlerinden dolayı yoğun ve düz kesme izleri ile kaplı. F: Journal of Anthropological Archaeology
Bu hipotezlerden hangisinin doğru olduğunu anlayabilmek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç var. Fakat bulgular şimdiden Güney Avrupa’daki son tarih öncesi avcı-toplayıcıların, ölülerini nasıl gömdüklerinden nasıl yediklerine kadar çok ilginç soruların ortaya çıkmasına neden oldu.
İB Times. 23 Mart 2017.
Makale: Morales-Pérez, J. V., Salazar-García, D. C., de Miguel Ibáñez, M. P., i Estruch, C. M., Pardo, J. F. J., Cebrián, C. C. V., … & Tortosa, J. E. A. (2017). Funerary practices or food delicatessen? Human remains with anthropic marks from the Western Mediterranean Mesolithic. Journal of Anthropological Archaeology, 45, 115-130.
You must be logged in to post a comment Login